BAŞAĞRISI

TOHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACKANDHELLANDBACK

Risk of Rain / 1

AND HERE I PRESENT YOU...


drum noises


...MY ENGLISH HOMEWORK!


  Seriously I already wrote and finished this story in Turkish and translated a bit for my homework and also publish here now with no shame cuz I literally have nothing to write down there and let's accept - I really like my story.

  English is not my first language nor my profession so if you see any mistake just let me know in comments.


--------------------------------------------------------------


“Hey, hey, is my voice coming? Is this gimcrack working?

“If I tighten this screw… Okay, it must be working now.

“I’m Borove. I’m the only survivor from Bon Voyage cargo ship that numbered KS-182 or I guess so. Inboard communication system failed at the day of accident and I never tried to find or save somebody, besides you already knew who is alive or not with your life detecting units and I must say it really broke my heart that you saw I am alive but never came to save. I’m tearing myself to stay alive in this outlying place for 8 galactic weeks but I can’t complain, though. I found many creatures that I never knew they are existed.  Curiosity to the unknown is ahead of everything for me.

“Don’t worry, my sanity is okay. Sometimes my inner voice tears apart the suffocating silence. In these times I went outside or fall back upon my Walkman. I never regret to buy this thing from auction. Music is the very thing to supress the inner voice.

“It’s in the beginning of course. After a series of unfortunate events I totally lost the ship and only stay on my Walkman. At this point I have to accept that listening same songs for a long time is really not a good idea. Don’t ask me how I lost a huge cargo ship, you are not the man who lost in an uncharted planet. Also I have reasonable reasons.

“I went outside because cargo is carrying unique artifacts and my I can’t allowed them to lost. Also some of them can help me to survive. You will go nuts if you know what I found but I can’t tell. You know, customer privacy.

“I’m thirsty. Back in minutes.

“…

“Outside I say. The first place I saw is a desolated forest. I call this place, Desolate Forest. Don’t judge my creativity please. There are one and half meter lizards that walks on two foot here but their faces are more humanistic. Actually, they are really cute. I call them Lemurians. They are wearing tinplated disfunctional armors. It is very obvious to say they are not a warrior race, more like they have armed upon an unexpected menace. I tried to communicate but they attacked me like rabies’. I think the menace is humans. I found a ruined observatory in forest that covered with rust. They are a developed civilization once upon a time I guess but now I am not sure that they can talk or not. This is really upsetting. War is a  harsh mistress.

“By the way, Philip, stay away from my collection. I’d rather to die instead of giving it to you.

“There is other creatures than Lemurians in the forest like bodyless fires and no, they are not devils. One of them teleported behind me when I was eating my lunch and started to vomit fire. I didn’t get injured but I cant say the same for my poor sandwich. I panicked that moment and run away, after that, I found they are weak to shock bullets. I wandered around with my bullets but I never find them again. As my father says, there will be always a risk of rain if you don’t get your umbrella with you.

“Also there is a… Wait a sec, what the-? STOP!


Struggle Noises



“You heard the voices I think. I must stop the record now. I hope the signals reaches you and I hope you save me. It’s not funny anymore.”

Yağış Riski / 3

FLASHBACK

KAYIT_001

<çıkırtçıkırtçıkırt>

  "...çalışıyo mu ki bu?"


<çıkıçıkıçıkıçıkı>

  "Pilini değiştirsem?"


<ıslıklar>

  "E bu çalışıyormuş ya zaten! Oda arkadaşımın elektronik zımbırıklarına sevineceğim aklıma gelmezdi.

  "Bugün 12 Mayıs 52. Ben KS-182'den hademe Wing ve 3 saat önce motor bölümündeki mühendislerin işgüzarlığı sonucu geminin sol tarafı havaya karıştı, biz de bilmediğimiz bir gezegene zorunlu iniş yaptık. Biz desem de inanmayın siz, tüm gemiye erişim iznim olduğundan -hehe- her tarafa baktım ama açık bir kapı ve talan edilmiş bir mutfak dışında bir şey bulamadım. Ya içeri birileri girdi ya da kurtulan eleman dışarı tek başına gidecek kadar gözüpek ve ces-AHAHAHA kimi kandırıyoruz ki bu hayatımda gördüğüm en aptalca hareket olmalı. Dışarıda ne olduğuna dair HİÇBİR fikrimiz yok ama bizim elemanın kendine güveni öyle yerinde ki gemide biri var mı öldük mü kaldık mı bir bakayım YOK! Adam ipimle kuşağım diyip çıkmış resmen ya. Bu kaskafaları gemiye kim alıyor kuzum? Şu yaptığınız da iş mi allasen? Şimdi ben koca gemide tek başıma @&# mu yiyeyim? Onu da geçtim hadi mutfağı hacamat ettin gittin tamam da kAPIYI NİYE AÇIK BIRAKTIN LAN?! Odaya bir giriyorum kapı açık içerde kırık bir yatak demirinin şişlediği ceset morarmış yüzüyle bana bakıyor. Kesin uzay elbisesiyle çıkmıştır zaten. Lan belki atmosfer korozif? Ölüye de mi saygın yok? Neyse, hiç duymayacağı bir kayıt için bu dangoza çok yer ayırdım. İlerleyen günlerde odamdaki noodle zulam eşliğinde geminin radar sisteminden etrafı izleyeceğim. Aslında bozuktu ama ingiliz anahtarıyla şöyle sağlam bir vurunca düzeldi. Zaten gemide yapmayı en sevdiğim şey ayaklarımı monitörün önündeki klavyeye uzatarak noodle eşliğinde bir şeyler izlemektir. Kaptan bunun için bana çok kızar ama adamın öbÜR DÜNYADAN GELİP YAKAMA YAPIŞACAK HALİ YOK YA.
 
  "Şimdilik bu kadar sanırım, kayda değer bir şey çıkarsa devam ederim. Henüz gezegenle ilgili hiçbir şey bilmesem de dışarıda sürekli yağmur yağması çok moral bozucu.

  "İlk kaydın sonu, Wing Shiki."

Welcome to the Black Mesa

 "Günaydın, ve Black Mesa Geçiş Sistemi'ne hoşgeldin. Bu otomatikleştirilmiş tren, Black Mesa Araştırma Tesisi personellerinin güvenliği ve ulaşım kolaylığı için sağlanmıştır. Şu an saat 8:47. Yüzeyde sıcaklık tahmini olarak 93°F, en fazla 105°F. Black Mesa'da sıcaklık her zaman 68°F'de korunmaktadır. Bu tren 3.Seviye Yatakhaneleri'nden C Sektörü Araştırma Laboratuvarları ve Kontrol Tesisleri'ne gitmektedir. Eğer hedefiniz C Sektörü'nün üzerinde bir güvenlik alanı içindeyse, lütfen 9. Bölge'deki Geçiş Merkezi'ne dönüp yüksek güvenlikli bir trene dönün. Eğer kimliğinizi henüz retinal gümrük sistemine tanıtmadıysanız, geçiş yapmadan önce bir Black Mesa personeline sizi geçiş sistemindeki bir dizi yüksek güvenlik önleminden geçirmesi için rapor vermelisiniz. Black Mesa'da düzenli olarak idare edilen maddelerin toksisitesi nedeniyle Black Mesa Geçiş Sistemi'nde sigara içmek ve her türlü yiyecek ve içecek kullanımı yasaktır. Lütfen bütün uzuvlarınızı yolculuk boyunca trenin içinde tutunuz. Tren istasyona girene kadar kapıları açmaya çalışmayınız. Acil bir durumda yolcular koltuklarında kalıp gelecek yönergeleri beklemeliler. Eğer treni terk etmek gerekirse, engelli personeller önce çıkarılmalıdır. Lütfen, elektrikli raylardan uzak durun, ve destek gelene kadar bir acil durum istasyonuna ulaşmaya çalışın. Bir Hatırlatma: Black Mesa Tehlike Kursu dekatlonu bu akşam 19:00'da 3.Seviye'de yayınlanacak. Yüksek güvenlik personeli için yarı finaller ayrı bir güvenli erişim yayınında ilan edilecek. Unutmayın, kendi canınızdan daha çok can sizin sağlığınıza bağlı. Black Mesa ekibine değerli bir katkıda bulunacak bir arkadaşınız veya akrabanız var mı? "Malzeme İşleme" ve "Düşük Emniyet Güvenliği" bölümlerinde acil açıklar mevcuttur. Daha fazla bilgi için lütfen Black Mesa personeliyle iletişime geçiniz. Eğer teorik fizik, biyoteknoloji ya da diğer yüksek teknoloji bilim dallarında eğitiminiz varsa lütfen Sivil Çalıştırma Bölümü ile iletişime geçin. Black Mesa Araştırma Tesisi tüm personellerine eşit imkânlar sunar. Bütün Personeller İçin Bir Hatırlatma: Standart radyasyon ve biyolojik tehlike taramaları sürekli çalışanlar için bir prosedürdür. Vermediğiniz bir idrar tahlili ya da tarama sonucu tesisten anında atılmanıza neden olur. Eğer görev sonucu radyoaktiviteye ya da diğer tehlikeli materyallere maruz kaldığınızı düşünüyorsanız, hemen radyasyon güvenlik görevlisiyle iletişime geçin. Güvenli çalışın, zekice çalışın. Geleceğiniz buna bağlı.
  Şu an C Sektörü Araştırma Laboratuvarları ve Kontrol Tesisleri'ne giriyorsunuz. Lütfen otomatik kapıdan uzak durun ve güvenlik personelinin kimliğinizi doğrulamasını bekleyin. Trenden çıkmadan önce kişisel eşyalarınızı unutmadığınızdan emin olun. Teşekkürler. Güvenli ve üretken bir gün geçirin."

Soğuk Bulgur Pilavı

it started long before me
i never saw it comin
the distance, the promise
a state of isolation

-----------------------------------------------

  alttaki kısım can sıkıntısından yazılmıştır. direkt hikâye okumak istiyorsanız okumadan onun altına geçebilirsiniz.

-----------------------------------------------

  ders çalışmam gerekirken buralarda malaklandığım bir yazımda daha birlikteyiz. burayı açtıktan sonra yazı yazmanın özünde ne kadar zor bir uğraş olduğunu bir kez daha hatırladım. çizmeyi bırakmamın sebebi çizdiklerimin aklımdakiler kadar güzel olmamasıydı, yazmayı bırakırsam da sebebi bu olur sanırım. yine de böyle bir şey yapacağımı hiç sanmıyorum zirâ bunu yaparsam dolduğum her zaman diliminde <yaşadığım sürenin yüzde doksanı falan> birilerine gidip saatlerce beynini <çok affedersiniz> sikmem gerekir. yapmadığım şey diyemem ama yapmak istediğim bir şey de değil. neyse.
  hani bir şarkı sürekli zihninizde çalar da açıp dinlediğiniz zaman o kadar güzel olmadığını fark edersiniz ya, yazma çizme olayı da buna çok benziyor. bazı bazı hikâyelerimin yanına çizimler yapıp beğenmeyip siliyorum ahkf. aslında o sayfaların kıyısında köşesinde bir yerde çizimler olması çok hoşuma giderdi ama bir fedai çıkıp işte geldim buradayım ben bu işte ustayım diyip çizene kadar olmayacak sanırım.
  yukarıdaki paragrafı üsttekine dahil edecektim beceremedim. idare edin. çok konuştum hikâyeye geçiyorum.

-----------------------------------------------

  Yine bir pazar sabahı erkenden uyandı, evde tuhaf bir koku vardı. Uyku sersemliği ile pek umursamadı. Gelecek haftaya kadar eline geçmeyecek olan fazladan birkaç saat uykusunu ziyan ettiği için üzülmüyordu. Sürekli tekrar eden olaylar ne kadar saçma ya da yanlış olursa olsun, karşı çıkan olmayınca kanıksanır. İnsan her şeye alışır.
  Üzerinde ince pijamasıyla evin parke döşeli koridorundan çıplak ayaklarıyla geçip mutfağa gitti - zaten en fazla beş adım falandı. Ona kalsa zemini seramikle kaplardı ama apartman yöneticisi izin vermemişti tabii. Neymiş, apartmanın bütünlüğünü bozarmış. Kimsenin komşusuna gitmişliğinin olmadığı bir apartman olduğu göz önüne alındığında bütünlükten bahsetmek, hafif tabirle komikti. Sevmediğimiz insanlar ve istediklerini yapmamak için sunduğumuz bahaneler.
  Mutfak baştan başa ankastre <ankastre!> beyaz eşyalar ve bilumum siyah ve modern görünüşlü ıvır zıvırla doluydu. Bir heves alınıp yüzüne bakılmayan mutfak robotu, waffle makinası, fondü kabı <ciddi olamazsınız> ve diğerleri. Reklamlarda kesinlikle olmazsa olmaz gösterilen şeyler işte. İnsan o kadar maaş alıyorsunuz bari düzgün bir reklam senaryosu yazın diye düşünüyor ama olmuyor tabii. Mecburen izlediğimiz şeyler için kim neden kendini zorlasın ki?
  Görünüşü mutfağın kalanına uysun diye bir dünya para vererek aldığı buzdolabını açıp bir süre içindeki boşluğa baktı. Tek süt vardı, o da dökülmüştü. Mine'nin işleri diye düşündü. Sokaktan araba kornaları geliyordu. Dışarı bakınca havanın hâlâ karanlık olduğunu fark etti, kızı sağolsun koridorun ışıkları geceleri de açık olduğundan gün gece kavramlarını biraz yitirmişti. Duvardaki saate baktı, 12'yi gösteriyordu. Bu zımbırığın da pili bitmişti anlaşılan. Yine de hava karanlık olduğu için sevindi, kendini zorlarsa birkaç saat daha uyuyabilirdi.
  Buzdolabı hâlâ açıktı. İçinden gece yemeklerinin vazgeçilmezi soğuk bulgur pilavını çıkarıp kaşıklamaya başladı. Uyandığında buna pişman olacaktı - orta yaşlarına girmiş ve hafiften duba gibi olmaya başlamıştı. Yine de bazen eyleme geçmek içimizde kalmasından iyidir.
  Yedikten sonra gidip pencereden dışarı baktı, arabalar geçmeye devam ediyordu. Öğrencilikten beri pek severdi gece yolculuklarını, hele de yalnızsa. Karanlıkta ve sessizlikte geçilen her yer bir tuhaf gözükür insana. Gece yoldaysanız bu sessizliği bastıramazsınız da, sessizlik canlı ve dinamiktir. Radyo falan işlemez ona. Merak etmeyin ama, korkutucu değildir bu sessizlik, melankoliktir yalnızca. İnsanın insan olması için melankoliye ihtiyacı vardır.
  İşte böyle yollarda, geçtiği şehirlerdeki insanların nasıl buralarda yaşadığını merak eder, geceleri oralar ıssız ve sıkıcı görünür zirâ. Hele küçük bir Anadolu kasabasıysa geçtiği, tuhaf hislere kapılır insan. Uğuldar kulakları, burnu alır doğal olmayan kokular. Hepsi eve gelince geçer gider ama, bir izi de kalır mutlaka.
  Koku hâlâ gitmemişti ama umursamadı, çok uykusu vardı. Yatağına gidip karısına sarıldı. Karısı buz gibiydi ve ağırlaşmıştı sanki, onu da umursamadı. Sabah olsundu, ilgilenirdi her şeyle. Aklından yalnızca sonsuza kadar uyumak geçiyordu o anda.
  Nitekim, kabul oldu da dileği.